Opcje na akcje na NSE

Chemioterapia zalecana jest wyjątkowo, jedynie u chorych, u których wyczerpano inne możliwości leczenia i obserwuje się postęp choroby nowotworowej. Rokowanie zależy od lokalizacji i cech złośliwości nowotworu oraz obecności przerzutów odległych. Zastosowanie ligandów receptora somatostatynowego poprawia rokowanie. Obecnie proponuje się, aby rakowiakami nazywać jedynie guzy wywodzące się ze środkowej części prajelita i wytwarzające serotoninę. Zazwyczaj długo nie dają objawów klinicznych i są rozpoznawane przypadkowo.

Gastrinoma objawy kliniczne, diagnostyka i leczenie Prof. Bogdan Marek Zakład Patofizjologii, Katedra Patofizjologii i Endokrynologii ŚAM, Zabrze Insulinoma to najczęstszy, czynny hormonalnie nowotwór wysp trzustkowych, wywodzący się z komórek b wysp trzustkowych wydzielających w nadmiarze insulinę, peptyd C, znacznie rzadziej proinsulinę, powodując hipoglikemię.

U większości chorych nie stwierdza się objawów wynikających z miejscowego wzrostu guza z powodu jego małych rozmiarów najczęściej średnica poniżej cm. Najczęstsze dolegliwości to okresowe zaburzenia ostrości widzenia, podwójne widzenie, kołatania serca, znaczne osłabienie, nadmierna potliwość, uczucie głodu, rzadziej splątanie, zmiany w zachowaniu, zaburzenia świadomości i pamięci oraz napady drgawek.

• Świetne strategie handlowe opcji.
• Selon Forex..
• Formularz spór o karcie Oxis Bank Forex?

Rozpoznanie opiera się na udokumentowaniu hipoglikemii z jednoczesnym utrzymywaniem się nieproporcjonalnie wysokiego stężenia insuliny we krwi. Wskazaniem do wykonania badań obrazowych jest wcześniejsze uzyskanie potwierdzenia insulinoma w badaniach biochemicznych. Do najczulszych badań lokalizacyjnych obecnie należą ultrasonografia endoskopowa oraz śródoperacyjna.

Leczeniem z wyboru jest leczenie operacyjne, którego zakres zależy od wielkości guza i jego lokalizacji. W leczeniu zachowawczym lub w przygotowaniu do Diagnostyka i leczenie guzów typu insulinoma powinny mieć miejsce w wyspecjalizowanych ośrodkach przy współpracy wielu specjalistów, w tym endokrynologa, chirurga, gastroenterologa, radiologa, specjalisty medycyny nuklearnej i onkologa. Biologia molekularna guzów GEP Prof. Obecność tych receptorów daje wiele możliwości diagnostycznych i terapeutycznych, do których należą: możliwość uwidocznienia guza pierwotnego i przerzutów za pomocą scyntygrafii receptorowej; możliwość leczenia farmakologicznego NET za pomocą analogów somatostatyny; możliwość leczenia NET za pomocą radioterapii celowanej na receptory tzw.

Z tych względów istotne znaczenie mają metody wizualizacji receptorów somatostatynowych, zarówno in vivo, jak i ex vivo. Wśród metod ex vivo szczególne znaczenie ma metoda immunohistochemiczna. Zaletami metody immunohistochemicznej są: prostota wykonania, stosunkowo niskie koszty, możliwość wykorzystania skrawków parafinowych, możliwość zbadania wszystkich podtypów receptorów sst oraz możliwość zróżnicowania lokalizacji błonowej i cytoplazmatycznej.

Z kolei ograniczeniami metody są ograniczenie do badania materiału operacyjnego i bioptycznego, a także brak pełnego rozróżnienia między receptorami aktywnymi i nieaktywnymi.

W żadnym przypadku nie obserwowano ekspresji receptora sst 4. Stwierdziliśmy ponadto, że ekspresja receptorów sst w różnych ogniskach rozsianego NET u tego samego pacjenta może być różna. Wnioski: Metoda immunohistochemiczna jest dogodną metodą detekcji poszczególnych podtypów receptorów somatostatynowych w NET, pod warunkiem dostępności materiału operacyjnego lub bioptycznego. Częste występowanie oprócz podtypu sst A podtypów sst i sst 5 stwarza możliwości zastosowania w leczeniu NET także innych analogów SST niż oktreotyd i lanreotyd np.

Pochodzą one z komórek rozlanego systemu endokrynnego DES, diffuse endocrine system rozproszonego w całym organizmie, głównie jednak w ścianie przewodu pokarmowego oraz w trzustce, w której tworzą się wyspy Langerhansa. Pierce, w roku, ze względu na ich specyficzne cechy czynnościowe, nazwał je komórkami układu APUD amine precursors uptake, decarboxylation.

Obecnie, wyróżnia się 5 typów wyspecjalizowanych komórek nabłonkowych pochodzenia endodermalnego, których funkcją jest regulowanie proliferacji, wydzielania, wchłaniania i motoryki poszczególnych odcinków przewodu pokarmowego oraz trzustki. Zróżnicowanie czynności komórek wynika z syntezy i wydzielania hormonów peptydowych oraz biogennych amin specyficznych dla danego typu komórki. Do najważniejszych hormonów peptydowych układu trawiennego należą gastryna, sekretyna i cholecystokinina czyli pankreozymina.

Przydatne dokumenty

Z klinicznego punktu widzenia, w zależności od czynności wydzielniczej komórek, guzy te dzielone są na wydzielające i niewydzielające oraz czynne i nieczynne hormonalnie. Nowotworom produkującym hormony towarzyszyć mogą objawy określonych zespołów klinicznych. Pierwszą z nich stanowią guzy powszechnie zwane rakowiakami. Wyróżnia się wśród nich rakowiaki wywodzące się z:. W momencie rozpoznania zwykle są znacznie zaawansowane miejscowo, często wykrywane wraz z ich przerzutami.

Guzy te mogą wprawdzie wydzielać substancje czynne hormonalnie, ale ich niskie stężenie nie wywołuje objawów klinicznych. Celem ujednolicenia nazewnictwa tej niejednorodnej grupy nowotworów, w roku grupa patologów europejskich wprowadziła nową klasyfikację przyjętą przez Światową Organizację Zdrowia WHO , łączącą ich anatomiczno-kliniczno-patologiczne i czynnościowe cechy.

Kryteria niniejszej klasyfikacji są następujące: umiejscowienie guza: w żołądku, trzustce, dwunastnicy i górnym odcinku jelita cienkiego, dystalnym odcinku jelita cienkiego i jelicie krętym, wyrostku robaczkowym, okrężnicy i odbytnicy oraz określeniu obecności lub braku objawów określonego zespołu klinicznego; cechy histopatologiczne i immunohistochemiczne: wielkość i obraz histoformatywny guza, naciekanie naczyń, pni nerwowych, tkanek otaczających i obecności przerzutów, ocena aktywności proliferacyjnej na podstawie indeksu Ki i ocena typu komórki; jednolity schemat dzielący te nowotwory na cztery kategorie.

W tabeli I przedstawiono mikroskopowe cechy i kryteria złośliwości guzów neuroendokrynnych według klasyfikacji WHO z roku.

Uzupełnieniem powyżej przedstawionej klasyfikacji są następujące przypadki. Wysokodojrzałym rakiem neuroen- 7. Układ histoformatywny Struktury pseudogruczołowe, Struktury lite, mieszane, Struktury lite, trabekularne, mieszane trabekularne, pseudogruczołowe kompleksy komórkowe.

Cytologia Komórki monomorficzne Średni polimorfizm komórkowy, Duży polimorfizm komórkowy, z niewielką atypią i pojedynczymi ogniskowo figury podziału nieprawidłowe figury podziału figurami podziału. Martwica Brak Ogniskowa Rozległa 4. Kryteria złośliwości Różnicowanie między Wielkość guza, głębokość inwazji, Wysoki indeks Ki,. Prawidłowo określony typ nowotworu jest kluczowym elementem diagnostyki.

Rokowanie chorych z guzami neuroendokrynnymi jest lepsze, niż z klasycznym rakiem, a wybór metody leczenia zależy od typu mikroskopowego nowotworu. Markery biochemiczne guzów neuroendokrynnych GEP Prof. Komórki NET produkują specyficzne peptydy, aminy biogenne i hormony, które mogą być wskaźnikami użytecznymi w diagnostyce, monitorowaniu leczenia oraz rokowaniu przebiegu nowotworów neuroendokrynnych.

Od substancji wydzielanych przez guzy NET zależy występowanie charakterystycznych objawów klinicznych. Markery biochemiczne guzów NET dzielą się na specyficzne charakterystyczne dla poszczególnych guzów i niespecyficzne wydzielane przez komórki i tkanki neuroendokrynne, niezależnie od ich lokalizacji. Wśród specyficznych markerów guzów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego GEP najbardziej użytecznym, we wstępnej diagnostyce zespołu rakowiaka, jest wydalanie kwasu 5 hydroksyindolooctowego w moczu 5-HIAA. Zaleca się wykonanie dwóch dobowych zbiórek moczu w celu oznaczenia 5-HIAA przy przestrzeganiu odpowiedniej diety uwzględniającej unikanie pewnych pokarmów i niektórych leków mogących powodować fałszywie dodatnie lub ujemne wartości wykonywanych oznaczeń.

Badanie stężeń serotoniny we krwi może być pomocne, jeżeli oznaczenia 5-HIAA są niejednoznaczne. Ponadto do częściej stosowanych specyficznych markerów biochemicznych w guzach GEP, charakterystycznych dla poszczególnych zespołów hormonalnych należą: insulina w insulinoma , gastryna w zespole Zollingera-Ellisona , glukagon w glukagonoma czy wazoaktywny peptyd żołądkowo-jelitowy VIP w VIP-oma.

Guzy nieczynne hormonalnie mogą być diagnozowane z wykorzystaniem oznaczeń polipeptydu trzustkowego PP. W diagnostyce guzów NET wykorzystywane są również niespecyficzne markery, takie jak chromogranina A CgA , neuronospecyficzna enolaza NSE oraz podjednostki a ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej hcg.

Te ostatnie wykorzystywane są też w diagnostyce guzów GEP hormonalnie nieczynnych. CgA jest najczęściej używanym wskaźnikiem niespecyficznym dla guzów NET. Jest ona białkiem produkowanym, magazynowanym i uwalnianym z różnych tkanek neuroendokrynnych. Najwyższe stężenia CgA wykazano u chorych z nowotworami neuroendokrynnymi z przerzutami. CgA jest też ważnym markerem w monitorowaniu przebiegu choroby i leczenia guzów GEP oraz niezależnym czynnikiem prognostycznym przeżycia u chorych z guzami neuroendokrynnymi.

Jeśli u chorych z charakterystycznymi objawami klinicznymi stwierdza się prawidłowe wartości specyficznych markerów dla danego zespołu i istnieje duże podejrzenie 7. Jednak ostatnio szerokie stosowanie i przydatność kliniczna tych testów jest dyskutowana. Wniosek: Oznaczanie specyficznych i niespecyficznych markerów biochemicznych guzów neuroendokrynnych GEP jest istotne w ustaleniu rozpoznania, ocenie efektywności leczenia i w przewidywaniu przebiegu choroby.

Diagnostyka radionuklidowa w guzach neuroendokrynnych przewodu pokarmowego Prof. Leszek Królicki, dr med. Wynika to z różnych oczekiwań klinicystów i różnych celów badań obrazowych: rozpoznanie schorzenia, określenie stopnia zaawansowania choroby, kontrola leczenia, charakterystyka czynnościowa guza. Badanie USG z reguły wykazuje wyraźnie odgraniczony guz, hipoechogeniczny, o delikatnej echostrukturze. Obserwuje się również hiperechogeniczną otoczkę, ogniska martwicy, zwapnienia. Równie ważnym badaniem jest TK. W badaniu tym guz ma charakter izodensyjny, niewidoczny bez podania kontrastu, rzadko guz ma charakter hipodensyjny, niejednokrotnie widoczny jest efekt masy.

Należy również podkreślić znaczenie badania MRI, które dzięki zastosowaniu odpowiednich sekwencji charakteryzuje się większą czułością niż TK. U wybranych chorych stosowana jest arteriografia selektywna , której celem jest przede wszystkim określenie anatomii unaczynienia guza przed planowanym zabiegiem operacyjnym. Ważnym badaniem czynnościowym jest badanie próbek krwi żylnej pobieranej selektywnie. Badanie próbek krwi żylnej można wykonywać bez lub w trakcie testu stymulacyjnego wapń dla insulinoma, sekretyna dla gastrinoma.

Wymienione powyżej badania mają charakter badań morfologicznych i nie pozwalają na bliższą charakterystykę zmiany chorobowej.

1. FOREX PIVOT PUNKT.
2. Strategia żywopłotu Forex swap.
3. Robot Forex Brak utraty bezpłatnego pobrania?

Co więcej, stosując je nie można określić swoistości wyniku. Dlatego istotnym elementem diagnostyki guzów GEP są metody radioizotopowe. Charakteryzują się one wieloma zaletami: pozwalają one na charakterystykę czynnościową zmiany chorobowej, co jest ważną informacją przed wyborem sposobu leczenia, dawka radiofarmaceutyku pozwalająca na wykonanie badania jest nieporównywalnie mniejsza niż dawka środków kontrastowych, możliwe jest wykonanie badania całego ciała zarówno techniką planarną, jak i SPECT.

W badaniach in vitro komórek nowotworowych wykazano, że nowotwory typu GEP charakteryzują się znacznie zwiększoną ekspresją i różnorodnością wielu układów receptorowych dla peptydów. Peptydy te, po odpowiednim znakowaniu radioizotopem, stanowią obecnie nową grupę radiofarmaceutyków intensywnie wykorzystywanych w diagnostyce i terapii guzów typu GEP.

Najczęściej stwierdza się jednak obecność receptorów typu sst i VPAC. Naturalnym kierunkiem dalszych poszukiwań były prace nad określeniem i zastosowaniem jednego uniwersalnego peptydu dla całej grupy guzów. Najbardziej użytecznym kandydatem okazały się analogi somatostatyny wykazujące powinowactwo do sst. Pierwszym dostępnym komercyjnie radiofarmaceutykiem analogiem somatostatyny jest Octreoscan wprowadzony w roku. Obecnie stosuje się szereg analogów, charakteryzujących się zróżnicowanym powinowactwem do różnych podtypów 7.



Drugim osiągnięciem jest opracowanie technologii znakowania peptydów szeroko dostępnym radioizotopem 99m Tc. Dzięki tym odkryciom metody radioizotopowe są obecnie szeroko stosowane w diagnostyce zmian nowotworowych. Innym postulowanym kierunkiem rozwoju technik radioizotopowych może okazać się zastosowanie koktajlu kilku wybranych peptydów.